อาหารมีส่วนสัมพันธ์กับสุขภาพของมนุษย์โดยตรง  สุขภาพที่ดีนั้นมาจากโภชนาการดี  ซึ่งหมายถึงการที่ร่างกายได้รับอาหารในปริมาณและคุณภาพที่เหมาะสม  ในกรณีที่ประชากรไม่ได้รับโภชนาการดีก็จะตกอยู่ในสภาพที่เรียกว่า “ทุพโภชนาการ”  และจะกระทบถึงคุณภาพชีวิตของประชากรและผลสัมฤทธิ์ในการพัฒนาประเทศ  โดยเฉพาะกลุ่มประเทศยากจนและขาดอาหาร
          ปัจจุบันโลกมีภาระที่จะต้องผลิตอาหารให้สัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงของประชากร  การประชุมสุดยอดด้านอาหารของโลกได้สรุปว่า  การเพิ่มของประชากรที่เกินร้อยละ 2 ต่อปี  จัดว่าเป็นอันตรายต่อมนุษยชาติอย่างยิ่ง  เท่าที่เป็นอยู่แม้ประเทศต่าง ๆ จะมีศักยภาพด้านการผลิตอาหารในระดับหนึ่ง  แต่ถึงหนึ่งของประชากรโลก  ซึ่งส่วนใหญ่อยู่เขตภูมิอากาศที่เหมาะแก่การทำการเกษตรเพื่อผลิตอาหาร  ก็กำลังประสบปัญหาขาดอาหารจนถึงอดอาหาร
          อย่างไรก็ดี  ในระยะหลังมีหลาย ๆ ประเทศที่พยายามที่จะเสาะหาวิธีที่จะพัฒนาและจัดการด้านปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกษตรเพื่อเพิ่มศักยภาพการผลิต  โดยต่างก็มีจุดมุ่งหมายที่จะแก้ปัญหาทุพโภชนาการ  ด้วยการมีความเพียงพอและความมั่นคงด้านอาหารในกลุ่มประชากรของตนเองและของโลก  ทั้งที่อยู่ในเขตชนบทซึ่งเป็นผู้ผลิต่วนใหญ่และที่อยู่ในเขตเมือง

ช่องทางจัดจำหน่าย

สำนักพิมพ์ มก. (ไม่มีจำหน่ายแล้ว)